9 grudnia Pokaz filmu W poszukiwaniu utraconego krajobrazu
9 grudnia (wtorek) godz. 18:00
Projekcja filmu W poszukiwaniu utraconego krajobrazu (reż. Leo Kantor). Jest to filmowa kreacja świata młodości autora, który został zmuszony do emigracji w pamiętnym roku 1968. Po latach powraca do Polski, by zmierzyć się z obrazami i wspomnieniami z dzieciństwa, które zachowały się w jego pamięci. Gościem specjalnym pokazu będzie reżyser filmu Leo Leszek Kantor.
Film jest historią społeczności żydowskiej w Breslau (Wrocławiu) i na Dolnym Śląsku. Przed wojną w Breslau mieszkało 20 tysięcy Żydów; była to jedna z najprężniej działających gmin żydowskich w Niemczech. W 1946 roku, w wyniku powojennych przesiedleń z terenu ZSRR, przybyła tutaj połowa z 200 tysięcy polskich Żydów uratowanych z Holocaustu. Około 100 tysięcy zamieszkało w 35 miasteczkach w tym regionie, a 15 tysięcy w Breslau, dzisiejszym Wrocławiu, w Polsce. Dolny Śląsk stał się największą w Europie enklawą uratowanych z Holocaustu, w samym Wrocławiu i okolicach było ich 115 tysięcy. Powstawały spółdzielnie pracy, kluby dyskusyjne, partie polityczne, biblioteki, grupy teatralne, domy kultury, przedszkola i szkoły, gazety w jidysz i po polsku. Działały zespoły muzyczne, ośrodki zdrowia, domy modlitwy, organizowano kolonie dla dzieci. Pomimo strasznego doświadczenia wojny istniała nadzieja na spokojne życie, choć na ruinach. Wszystko zakończyło się dość szybko, bo już w 1968 roku, w wyniku agresywnej kampanii antysemickiej przeprowadzonej przez komunistyczne władze Polski. Uratowani z Holocaustu i ich dzieci zaledwie 20 lat po wojnie zmuszeni byli do emigracji. Ostatnie 20 tysięcy polskich Żydów wyjechało do USA, Kanady, Niemiec, Szwecji, Australii, Izraela, Danii.
W poszukiwaniu utraconego krajobrazu to opowieść o ich życiu, nadziejach, rozterkach, a po 1968 roku ostatecznej emigracji, opowiedziana z perspektywy naocznego świadka powojennych czasów, który wychował się w Strzegomiu, małym miasteczku nieopodal Wrocławia. Zbigniew Rybczyński, nagrodzony Oscarem w 1983 r., nazwał film Kantora „perłą dokumentu”.
Leo Kantor – slawista, publicysta żydowskiego pochodzenia (ur. 1940 w Charkowie), ocalały z Holokaustu. Dzieciństwo spędził w Strzegomiu na Dolnym Śląsku. Studiował filologię rosyjską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Zorganizował tam Klub Akademicki "Skrzat" i Zimową Giełdę Piosenki Studenckiej. Pisał teksty dla teatru i kabaretu studenckiego. W marcu 1968 r., po usunięciu z pracy, wyjechał do Szwecji. Od 1990 r. przewodniczy Szwedzkiej Federacji Emigrantów, od 2001 r. jest dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Filmów Dokumentalnych „Człowiek w świecie”. W latach 1995–2005 był członkiem Szwedzkiej Rządowej Rady ds. Równości Etnicznej. Od roku 2005 pełni funkcję szefa kolegium redakcyjnego polsko-szwedzkiego kwartalnika Suecia Polonia. W 2008 otrzymał Główną Nagrodę Federacji Artystów Szwedzkich za obronę praw człowieka i działania antyfaszystowskie.
